Het gaat in deze zaak om een beetje pech op de weg en een kat die het verkeersbeeld verstoorde. Op 26 mei 2015 fietste de eiser langs het huis van de gedaagde partij, toen een kat onverwachts de weg overstak. De eiser kwam ten val en liep flinke schade op, terwijl de kat met drie gebroken ruggenwervels naar de dierenarts werd gebracht. Ondanks het ongeluk ging het verhaal verder: de eiser stelde de gedaagde partij aansprakelijk, maar zij ontkenden dat ze de kat bezaten.
De kat was een zwerfkat, geboren in de buurt, en had af en toe contact met de familie van de gedaagde partij. De jongste dochter van het gezin had de kat zelfs gered uit een sloot, wat hun band verder versterkte. Maar, zegt de gedaagde partij, dat betekent nog niet dat ze de kat bezaten. Er was geen kattenluik, geen dagelijkse zorg, en de kat werd niet elke dag gevoerd. De eiser dacht echter van wel en bracht bewijs: Facebook- en Twitter-posts, foto’s en verhalen die erop wezen dat de kat in elk geval vaak te vinden was bij het gezin.
Het gerechtshof moest zich buigen over de vraag of de gedaagde partij echt de bezitter van de kat waren. Aangezien de kat in het wild geboren was, is het moeilijk om iemand als “bezitter” aan te merken. Maar als mensen de zorg over een dier op zich nemen en het deel uit laat maken van hun huishouden, kan het wel zo worden beschouwd. De rechtbank vond echter dat er niet genoeg bewijs was om de gedaagde partij als bezitter aan te merken.
Kortom, wie is er nu verantwoordelijk voor de schade? Het hof moest bepalen of de gedaagde partij écht als bezitter konden worden aangemerkt en dus aansprakelijk waren voor het incident. De zaak draait dus niet alleen om de kat, maar vooral om de vraag wie er echt ‘de baas’ is over het dier!