Boutersem – In een ontroerend weerzien na jaren van onzekerheid hebben Geert en Ilse hun geliefde kat Lopje terug in de armen kunnen sluiten. De poes verdween in 2018 spoorloos uit hun woning in Boutersem en bleef jarenlang vermist. Tot er plots een telefoontje kwam van de dierenarts: Lopje was gevonden. En gezond!
Zeven jaar zoeken zonder resultaat
“Ze kwam elke avond vrolijk thuis wanneer wij thuiskwamen van het werk,” vertelt Geert. “Tot die ene avond, ze was net twee jaar, en ze kwam niet meer terug. We zijn meteen gaan zoeken: flyers ophangen, rondvragen in de buurt, nachtenlang roepen… Maar alles bleef stil.”
Na wekenlange inspanningen moesten Geert en Ilse zich uiteindelijk neerleggen bij het feit dat Lopje wellicht niet meer leefde. “We vermoedden dat ze misschien vergiftigd was. Het idee dat we nooit zouden weten wat er was gebeurd, bleef knagen,” zegt Ilse.
Chip leidt naar onverwachte hereniging
Toch kwam er zeven jaar later onverwachts nieuws. “De dierenarts belde ons met de melding dat er een zwerfkat was binnengebracht, en bij het uitlezen van de chip kwamen onze gegevens naar boven,” aldus Geert. “Ik kon het eerst niet geloven. Diezelfde avond ben ik haar gaan ophalen. Wat ik toen voelde, is met geen pen te beschrijven.”
Een omweg van 30 kilometer
Lopje werd aangetroffen in Wezemaal, op ruim 30 kilometer van haar oorspronkelijke thuis. De melding kwam via Corrie Nagels van NC Zwerfkattenhulp, die op een markt werd aangesproken door een vrouw over zwerfkatten in haar buurt. Zo begon de puzzel langzaam in elkaar te vallen.
“Ik heb geen idee hoe ze daar terecht is gekomen,” zegt Geert. “Ze zou een autosnelweg overgestoken moeten hebben, wat onwaarschijnlijk lijkt. We denken dat iemand haar misschien heeft meegenomen en later heeft achtergelaten of ze is ontsnapt.”
Herkenning in kleine dingen
Hoewel Lopje fysiek in goede gezondheid verkeert – “zelfs ietsje dikker dan vroeger”, aldus Geert – is het voor haar duidelijk nog wennen. “Ze lijkt ons nog niet te herkennen, maar ze weet wel nog waar ze moet schuilen: achter de zetel of onder stoelen. En vanmorgen reageerde ze zelfs op het fluitje waarmee ik haar vroeger altijd riep. Dat gaf hoop.”
Geert en Ilse hopen dat Lopje in de komende maanden haar oude plekje in huis en in hun hart weer volledig zal innemen. “We zijn haar nooit vergeten. En nu ze terug is, voelt het alsof een oud hoofdstuk eindelijk kan worden afgesloten.